Die term "residuele grond" verwys na grond wat in plek gevorm word deur die verwering van onderliggende rotsmateriaal, sonder noemenswaardige vervoer of beweging. Residuele grond ontwikkel oor die algemeen stadig met verloop van tyd deur die fisiese en chemiese afbreek van gesteentes, en word algemeen aangetref in gebiede met relatief stabiele geologiese toestande, soos op heuwelhange en in hooglandstreke. Die gevolglike grond behou baie van die eienskappe van die moedergesteente, insluitend mineraalsamestelling, tekstuur en struktuur, en kan in dikte en diepte verskil, afhangende van die aard van die onderliggende geologie en die intensiteit van verweringsprosesse.